En zo ben ik heel lang blijven denken. Totdat er afgelopen jaar iets gebeurde in mijn leven waardoor ik tijdelijk thuis kwam te zitten en ik manieren zocht om deze tijd nuttig in te vullen. En toen begon het idee om te leren fietsen toch weer op te borrelen. Nadat ik Peter van Doremalen (Fietsersbond Den Bosch) sprak over het feit dat hij een vrouw van bijna 37^e aan de lijn had niet durfde te fietsen, kwam hij (na hier even van te zijn bijgekomen) met een mooi plan om me dit alsnog te leren. Zo kwam ik terecht bij het Fietshuis van Copernikkel, waar (veelal) fietslessen worden gegeven aan mensen die net vanuit het buitenland in Nederland zijn aangekomen en graag willen leren fietsen in ons land.

Medio januari stapte ik daar vol goede moed voor het eerst weer op de fiets, waarbij ik zowel mezelf als de vrijwilligers verbaasde door op de eerste dag al zelfstandig weg te fietsen. Met de hulp en vooral ook het geduld van alle lieve vrijwilligers die het Fietshuis rijk is en de onvoorwaardelijke steun van mijn man en dochter kreeg ik beetje bij beetje weer vertrouwen op de fiets en werd ik uitgedaagd om steeds een stukje verder te fietsen. De maandag en dinsdagen werden mijn geheime “fietsochtenden” waarbij ik samen met Lilian en Sakina eerst de plekken rondom het Fietshuis begon te ontdekken en later steeds meer van Den Bosch op de fiets begon te zien. En vorige maand werd dit alles bekroond met een heus diploma! Hiermee stopte mijn fietslessen, maar ik ben zeker van plan om (als mijn agenda het toelaat, af en toe nieuwe cursisten bij het Fietshuis te komen helpen om zelf ook met plezier op de fiets te stappen!

Persoonlijk kan ik niet wachten om samen met mijn man en dochter alle mooie fietsroutes in de buurt van Den Bosch te gaan ontdekken en ik hoop dat het Fietshuis nog vele dames en heren op de fiets krijgt, want man, wat is het fijn om zelf even ergens naartoe te kunnen fietsen 😊!